เหมันต์สาบสูญ – ปองวุฒิ

เหมันต์สาบสูญ – ปองวุฒิ

เป็นครั้งที่สองที่ได้อ่านงานของนักเขียนคนนี้ ปองวุฒิ  เล่มนี้เป็นนิยายเล่มบาง  แนวผีๆค่ะ  ชื่อเรื่องน่าจะบ่งบอกอยู่อ่ะเนอะ 555

 

เรื่อง – เหมันต์สาบสูญ
ผู้เขียน – ปองวุฒิ
สนพ – แพรว
จำนวนหน้า – 162
ราคา – 155บาท

 

…เรื่องย่อจากปกหลัง…

แววพลอยกับวิญญูเป็นคู่สามี-ภรรยาหนุ่มสาว ที่ความสัมพันธ์ไม่ค่อยจะลงตัวเท่าไหร่   เมื่อแววพลอยได้รับคำเชิญจากเพื่อนเก่าให้ไปร่วมงานเปิดตัวรีสอร์ทสุดหรูที่เชียงราย  เธอคาดหวังอยู่นิดๆ ว่าการเดินทางครั้งนี้อาจช่วยให้ความรักดีขึ้น
ม่อนวิมานตั้งอยู่บนเนินเขาขั้นบันไดแสนสวย ทุกสิ่งรอบตัวดูดีไปหมด ทั้งบรรยากาศ สถานที่ และผู้คน  แต่คืนแรกในม่อนวิมาน แววพลอยกลับันถึงผู้หญิงเปลือยกาย มีผิวหน้าเปลือกไม้ และที่สำคัญคือเธอไม่มีใบหน้า  เธอฝันถึงผู้หญิงน่ากลัวคนนี้บ่อยขึ้น ในขณะเดียวกัน ผู้คนรอบกายเริ่มมีพฤติกรรมแปลกๆ ก่อนจะหายตัวไปทีละคน  แววพลอยมั่นใจว่าในป่าติดรีสอร์ทนั้นมีอะไรบางอยู่ และมันกำลังจับจ้องทุกคนอย่างไม่วางตา

 

 

…หลังอ่าน…

 

เป็นคู่สามีภรรยาที่มีมุมมองทางความคิดค่อนข้างแตกต่างกันพอสมควรสำหรับเรื่องนี้  แววพลอยสาว working woman ทำงานเก่ง ในอาชีพที่สร้างรายได้เป็นอย่างดี  กับวิญญูหนุ่มนักคิด นักเขียน ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอุดมการณ์  หากทั้งสองคนเข้าอกเข้าใจกันในตัวตนของกันและกัน ปัญหาความระหองระแหงก็คงไม่เกิดขึ้น  และเมื่อมีปัญหาเกิดขึ้นระหว่างสองคน โอกาสที่มือที่สามจะเข้าแทรกแซงก็เป็นเรื่องง่าย

การไปพักผ่อนยังรีสอร์ทเปิดใหม่ตามคำเชิญของเพื่อนเก่าไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่นัก  เมื่อดันไปเจอมือที่สามอยู่ที่นั่นด้วย จากแค่สงสัย งานนี้เลยชัดเจนมาก  เรื่องนี้ตัวละครทุกตัวดูเป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดามาก ไม่มีนางเอกที่แสนดีให้เราเห็น  แววพลอยกลายเป็นนางมารทันทีเมื่อเจอมือที่สาม เป็นนักเขียนสาวมีชื่อ แก้วใส เธอพร้อมจะทวงสามีของตัวเองคืน  ความสัมพันธ์อีรุงตุงนังมาก เมื่อฟากนักเขียนสาวเองก็มีหนุ่มมาชอบพอ แถมเป็นนักเขียนมีชื่อเหมือนกันด้วย อานนท์  แต่ที่อ่านแล้วฉุนคือวิญญู ช่างกล้านักที่แสดงอาการหวงแก้วใสต่อหน้าเมียตัวเองเนี่ย
อ่านแล้วปรี๊ดเล็กๆ นี่จริงๆ อยากเชียร์ให้แววพลอยทิ้งๆ วิญญูซะจริงๆ 555  ฟากแม่แก้วใส แก้วขุ่นนี่ก็เหอะ รู้ทั้งรู้แล้วว่าเค้ามีเมีย ก็ย้างงงงง ไม่หยุดอีก นี่คือพร้อมจะปีนต้นงิ้วเลยใช่มั้ย อ่านแล้วขึ้น หึ

ว่าแล้วก็ผีนางไม้นี่ก็เหมือนกัน อ่านแล้วงงนิดๆ ทำไมถึงเหมือนเลือกจองล้างจองผลาญแววพลอยซะจริงๆ  มาเข้าฝันหลอกหลอนตั้งแต่ยังไม่ถึงรีสอร์ทเลยด้วยซ้ำ เพราะอะไร อ่านจนจบยังไม่พบสาเหตุ

ตอนก่อนอ่านแอบกลัวนิดๆ เพราะเป็นคนกลัวผี ปกติจะไม่ดูหนังผี อ่านหนังสือผีๆนะ  เพราะชอบเอาไปจินตนาการเองต่ออยู่เรื่อย แหะแหะ  ยิ่งเรื่องนี้บอกเกิดในรีสอร์ทด้วย ยิ่งลังเลว่าจะอ่านดีมั้ย เพราะไป ตจว บ่อย  ยิ่งเวลาไปทำงานทุกครั้งเลยที่เราจะได้นอนคนเดียวให้เปลี่ยวอุรา เลยยิ่งไม่ค่อยกล้าอ่านหรือดูเรื่องผีๆ ให้หลอนตัวเองเล่น  แล้วเอาจริงๆ นี่ก็งงๆ ว่ามีเล่มนี้ในตู้ได้ยังไงนะ เหอเหอ

แต่พออ่านจนจบ เราว่ายังอ่ะ ยังไม่หลอนขนาดนั้น เรายังไหวอยู่ 555  เนื้อเรื่องก็เดินกระชับดีนะ เล่มไม่หนา ไม่เวิ่นเว้อดี แต่ความหลอนยังไม่สุด ไม่รู้เพราะเล่มไม่หนาหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ  โดยรวมถือว่าอ่านได้เพลินๆ ค่ะ ไม่ถึงกับขนหัวลุกเก็บไปฝันร้ายกัน