เด็กซ์เตอร์ ฆาตไม่ถึง – เจฟฟ์ ลินด์เซย์

เด็กซ์เตอร์ ฆาตไม่ถึง  –  เจฟฟ์ ลินด์เซย์

 

เด็กซ์เตอร์ ฆาตไม่ถึง ผลงานของเจฟฟ์ ลินด์เซย์  เป็นเล่มที่ 7 ของซีรีย์นี้แล้ว  อ่านหนังสือมาถึงเล่ม 7 แต่ฉบับซีรีย์ดูยังไม่จบซีซั่นแรกเลย 5555  เลยบอกไม่ได้ว่าอันไหนดีกว่ากัน  แต่ภาคซีรีย์ทีวี  คนเล่นเป็นเด็กซ์เตอร์ก็ดูเหมาะดีนะ ดูหน้าตาจิตนิดๆ แต่ก็ดูปกติได้ด้วย  จริงๆ ซีรีย์นี้ถึงว่าแหวกแนวนิยายสืบสวนพอควรเลยนะ  เพราะพระเอกเราก็โรคจิต เป็นฆาตกรเองด้วย ถึงแม้จะเป็นฆาตกรที่กำจัดคนเลวอีกทีก็เหอะ 555

 

เรื่อง – เด็กซ์เตอร์ ฆาตไม่ถึง (เด็กซ์เตอร์#7)
ผู้เขียน – เจฟฟ์ ลินด์เซย์
ผู้แปล – โสภณา เชาว์วิวัฒน์กุล
สนพ – แพรว
จำนวนหน้า – 373
ราคา – 285บาท

 

…เรื่องย่อจากปกหลัง…

 

เด็กซ์เตอร์ได้รับมอบหมายหน้าที่สำคัญที่มีแต่เขาคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้…เป็นพี่เลี้ยงดารา  

เมื่อสำนักงานตำรวจไมแอมีร่วมมือกับกองถ่ายหนังบริษัทดัง เด็กซ์เตอร์ผู้เป็นหัวกะทิของหน่วยพิสูจน์หลักฐานจึงต้องเป็นพี่เลี้ยงให้กับดาราดังที่จะมารับบทบาทที่เขาเป็นอยู่ในชีวิตจริง  (ไม่รวมถึงบทบาทยามค่ำคืนเมื่อพระจันทร์สีแดงออกมาทักทาย)  เขาจะได้ใช้ชีวิตหรูหราในโรงแรม และได้ใจเต้นกับสาวนัยน์ตาสีม่วงสุดสวย ทุกอย่างดูดีมาก ถ้าเพียงแต่จะไม่มีศพไร้ตาทีโดนปู้ยี่ปู้ยำโผล่มาทีละศพสองศพ และดูเหมือนจะใกล้ตัวเขาเข้ามาเรื่อยๆ

 

 

… หลังอ่าน …

 

เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงมาก เมื่อเด็กซ์เตอร์กับจ่าเด็บบี้น้องสาวต้องมาเป็นพี่เลี้ยงดารา สอนให้เรียนรู้บทบาทหน้าที่ของตำรวจสายสืบ และเจ้าหน้าที่ห้องแล็บ  เมื่อมีหนังยกกองมาถ่ายที่ไมอามี่ 

อีกเรื่องที่คาดไม่ถึงเมื่อมีคดีฆาตกรรมสาวสวยแบบสภาพเละเทะโผล่มาให้ต้องสืบสวนไปด้วยพอดี และบรรดาสาวๆ ที่เป็นศพเหล่านั้นมีลักษณะเหมือนนางเอกสาวคนสวย  แถมแต่ละศพปรากฏไปตามที่ที่นางเอกสาวไปเยือนทุกที่ด้วย สังหรณ์ของเด็กซ์เตอร์บอกว่า เหยื่อรายต่อไปอาจเป็นนางเอกสาวนี่แหละ  

และคาดไม่ถึงเมื่อจู่ๆนางเอกสาวร้องขอให้เด็กซ์เตอร์เป็นผู้คุ้มครองระหว่างที่เธอต้องถ่ายหนังอยู่ที่นี่ งานนี้เสน่ห์นางเอกสาวสามารถกระตุ้นต่อมความรู้สึก ความรับรู้ ความเป็นชายของเด็กซ์เตอร์ได้  กำไรของเด็กซ์เตอร์เหลือเกินที่ได้ใกล้ชิดเธอ อิอิ

รีวิวนิยายสืบสวนนี่ยากจริงๆ เขียนไม่ดีก็สปอยล์หมด เอาเป็นว่าสำหรับเรื่องนี้ และตอนนี้เด็กซ์เตอร์ดูมีความเป็นมนุษย์ผู้ชายมากขึ้น อย่างน้อยๆ ก็มีความรู้สึกรู้สากับผู้หญิงสวยๆ ขึ้นมาบ้าง   เด็กซ์เตอร์ยังคงใช้ลางสังหรณ์ เงาของปีกข้างหลังที่คอยกระพือได้อย่างเป็นประโยชน์ แต่ขณะเดียวกันก็ยังมีจุดให้พลาดพลั้งอยู่บ้าง  แต่ตอนนี้โดยส่วนตัวรู้สึกมีความเวิ่นเว้อเยอะกว่าตอนอื่นๆ ความตื่นเต้นก็ยังน้อยนิด เอาจริงๆ ตอนเฉลยตัวฆาตกรที่สังหารหญิงสาวเหล่านั้น เราก็ยังไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงจากปากตัวฆาตกรเลย   มีแต่หลักฐาน และข้อสันนิษฐานของเด็กซ์เตอร์ว่าเป็นฝีมืออีตานี่แหละ แรงจูงใจก็คือสิ่งนี้แหละ คือไม่มีบทสรุปว่าใช่ตามที่คิดจริงๆ มั้ย ไม่มีคำรับสารภาพจริงๆ  ปกติอ่านเด็กซ์เตอร์นี่จะอ่านไวนะ แต่เล่มนี้ใช้เวลาพอควร ด้วยความเวิ่นเว้อนี่แหละ แต่จบท้ายในเล่มนี้ มีเรื่องให้คาใจ ต้องตามต่ออีกอยู่ดี

สรุป เป็นแฟนเด็กซ์เตอร์มาขนาดนี้ยังไงก็คงต้องอ่านต่อ และตามเล่มอื่นต่อไปอีกนั่นล่ะ

ปล.เขียนรีวิวชุดนี้ยังไม่ครบ  ไว้จะทยอยเอามาลงเรื่อยๆ นะคะ แหะแหะ