ทิพย์แห่งรัก – ดวงตะวัน

ทิพย์แห่งรัก  –  ดวงตะวัน

“ทิพย์แห่งรัก”  นิยายเล่มที่ 17 แห่งชุดธิโมส์   เรื่องราวใน “ทิพย์แห่งรัก” เป็นเรื่องราวต่อเนื่องจาก “มรรคาแห่งรัก” นิยายธิโมส์เล่มก่อนหน้า (อ่านรีวิวย้อนหลังได้ที่นี่) จากเรื่องที่แล้วที่เรื่องราวจบที่เฮกัลกำลังตกอยู่ในอันตราย  หลายคนคงอยากรู้ว่าเรื่องราวจะดำเนินต่อไปอย่างไร  เฮกัลจะรอดหรือไม่ สงครามจะจบลงอย่างไร  “ทิพย์แห่งรัก” มีคำตอบให้ค่ะ

 

เรื่อง – ทิพย์แห่งรัก
ผู้เขียน – ดวงตะวัน
สนพ – ดวงตะวัน
จำนวนหน้า – 376
ราคา – 300บาท

เรื่องย่อจาก www.dbooksgroup.com

ในเรื่อง “มรรคาแห่งรัก” ฆีตาร์ นายแบบหนุ่มเดินทางไปยังไตราธัม ดินแดนของเทพเจ้าตามตำนานเทพปกรณัม ก่อนจะกลับออกมาในช่วงที่เกิดศึกสงครามครั้งสำคัญขึ้นในหมู่เทพเจ้า และเฮกัล เทพเจ้าสูงสุดกำลังจะถูกสังหาร   ชายชราผู้แปลกประหลาดที่นำทางเขาเข้าไปที่นั่น บอกเพียงว่า ฆีตาร์จะต้องกลับไปช่วยเหลือเฮกัล ก่อนที่ชายชราจะตายจากไป  ฆีตาร์ได้กลับเข้าไปที่นั่นอีกครั้ง พร้อมกับณาเดีย หลานสาวของชายชรา ทั้งสองช่วยเหลือเฮกัลและกูตูร์ได้สำเร็จ แล้วพาไปหลบซ่อนตัวที่ไตราอีน ดินแดนของมนุษย์  ความผูกพันที่กลายมาเป็นความรักของหนุ่มสาวเริ่มหยั่งรากระบัดใบ ทว่าศึกสงครามกำลังจะอุบัติขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้คือศึกระหว่างเทพเจ้ากับมนุษย์ !  หรือว่านี่ละ คือสาเหตุของการที่ไตราอีน ดินแดนของมนุษย์ จะตัดขาดแยกออกจากดินแดนของเทพเจ้า และกลายมาเป็น “ธิโมส์” ในที่สุด

ร่วมกันเดินทางไปในตำนานเทพปกรณัมของธิโมส์…อีกครั้ง สัมผัสความวิเศษเลอค่าของความรัก ได้ใน “ทิพย์แห่งรัก”

 

 

…หลังอ่าน…

อ่าน “มรรคาแห่งรัก” จบต้องรีบหยิบ “ทิพย์แห่งรัก” มาต่อเลยค่ะ  เพราะเรื่องราวมันค้างคาในใจ   ไม่กล้าหยิบเล่มอื่นมาอ่านคั่น กลัวลืม 5555

ยาลันชายชราแปลกประหลาดท่านนี้หมดลมหายใจลง แต่เรื่องราวในไตราธัมยังไม่จบ เมื่อเทพเฮกัลตกอยู่ในอันตราย  ฆีตาร์กระวนกระวายใจหนัก อยากจะกลับไปช่วยเฮกัลให้หลุดพ้นจากอันตราย แต่… จะไปช่วยยังไงล่ะ คนที่น่าจะเป็นสื่อกลางก็จากโลกไปแล้วแบบนี้   แล้วแถมจะช่วยด้วยวิธีไหนอีก เพราะที่ผ่านมาแค่เหมือนมองเห็นหรือสัมผัสได้ก็จริง แต่ไม่ได้เข้าไปมีตัวตนอยู่ในเหตุการณ์จริงๆ เลย  แต่หลังจากนั้นไม่นาน ณรา กับ นาเดีย หลานของชายชราก็ปรากฏตัวขึ้น และนั่นทำให้เค้ารู้ว่าไม่ใช่แค่ฆีตาร์คนเดียวเท่านั้นที่มีประสบการณ์แสนแปลกแบบนี้  หากมีนาเดียด้วยอีกคน และเมื่อทั้งสองได้คุยกัน สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเค้าทั้งสองได้หลุดเข้าไปยังโลกไตราธัมเข้าจริงๆ  

ใช่เลย  เมื่อคนสองคนหลุดเข้าไปยังโลกในอดีต หลุดไปยังยุคที่ยังมีเธวาอยู่ หลุดเข้าไปยังยุคก่อนที่จะบังเกิดธิโมส์ด้วยซ้ำ  ไม่รู้ว่าด้วยอะไร ทำไมทั้งสองถึงหลุดเข้าไปได้   จะว่าไปมันก็เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นนิดๆ ที่เราจะได้สัมผัสประวัติศาสตร์ของประเทศตัวเองแบบใกล้ชิด สมจริงขนาดนี้  แต่ขณะเดียวก็คงเป็นเรื่องที่น่าตกใจ เพราะเข้ามาได้ แต่จะออกไปได้หรือเปล่านี่สิ คือปัญหาใหญ่อีกเรื่อง  แต่เมื่อหลุดเข้ามาแล้ว ก็คงต้องเดินหน้าต่อไป ตามหาเพื่อช่วยเหลือเฮกัล  และเหมือนฟ้าลิขิตเมื่อพวกเค้าได้มาเจอเทพกูตูร์ เทพที่ชาวคนัฆอย่างฆีตาร์นับถือสูงสุด เหมือนฝันอย่างแท้จริง  และนั่นทำให้รู้ว่ากูตูร์ช่วยเฮกัลให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของเธวาที่เป็นลุงออกมาได้ แต่ก็สะบักสะบอมไม่น้อยเลย  แต่แปลกเมื่อเฮกัลได้อยู่ใกล้กับนาเดีย กลับอาการดีขึ้น ดีวันดีคืน จนหายเป็นปกติ เธวาทั้งสองเลยยกให้ทั้งนาเดียและฆีตาร์เป็นมิตร  ที่ถึงแม้จะคาใจในที่มาที่ไปของสองหนุ่มสาว(ที่เธวาเข้าใจว่าเป็นผัวเมียกัน) ว่ามาจากแห่งหนใดกันแน่ เพราะแปลกกว่าไพร่มนุษย์ในยุคนั้นมากนัก  แล้วเมื่อเฮกัลอาการดีขึ้น ทั้งหมดก็เลือกเดินทางไปไตราอีน ดินแดนที่เธวาเธมส์พาไพร่มนุษย์มาตั้งรกราก  แต่แล้วเรื่องก็ไม่เป็นอย่างคาดไว้ เมื่อมีไพร่มนุษย์บางส่วนกลับไม่พอใจที่มีเธวามาอาศัยอยูในดินแดนของตน ทั้งๆที่ดินแดนแห่งหนนี้เธวาเป็นผู้บุกเบิก  เรื่องราวที่มีปัญหากันลามปามจนถึงเลือดเนื้อ ชีวิตของไพร่มนุษย์บางส่วนที่เสียไป นำมาซึ่งความไม่พอใจของกลุ่มเหล่าไพร่มนุษย์กลุ่มนั้น  เหล่าไพร่มนุษย์ส่วนหนึ่งจึงพากันโยกย้ายกลับไปยังไตราธัมเหมือนเคย เพราะคิดว่าอยู่แบบนี้ก็ไม่ต่างกัน แถมยังต้องหาเลี้ยงปากท้องตัวเองอีก  แต่ปัญหาอยู่ที่ไม่ใช่แค่โยกย้ายกลับไป แต่กลับไปนำพาศึกศัตรูมาบุกไตราอีนอีกด้วย  

ไตราอีนมีประชากรน้อยกว่าเยอะ แถมยังเป็นไพร่มนุษย์ธรรมดา ไม่ได้มีเวทย์มนต์ใดจะมาต่อสู้กับพวกคาเลียที่มีกองทัพเป็นสัตว์ที่ถูกสร้างด้วยมนต์ และเหล่าดายันที่มีเวทย์  มีอยู่หนทางเดียวเท่านั้นที่ไตราอีนจะรอดพ้น เหล่าไพร่มนุษย์จะปลอดภัย แต่หนทางนั้นต้องแลกมาด้วยชีวิตของเธวาทั้งสาม เธมส์ เฮกัล และกูตูร์  เป็นสิ่งที่เดาได้ไม่ยาก ว่าเธวาทั้งสามตัดสินใจอย่างไร และนั่นคงเป็นเหตุผลที่เธวาทั้งสามจะกลายเป็นสิ่งที่มนุษย์ในรุ่นต่อไปยกย่องเทิดทูนและบูชาอย่างสูงสุด

เป็นเรื่องที่ปิดท้ายได้เจ็บปวดใจค่ะ การเสียสละของเธวาทั้งสามเป็นเรื่องที่เกินจะบรรยายได้ ยิ่งมาอ่านในช่วงที่ประเทศเราก็อยู่ในอารมณ์สูญเสียแบบนี้ บอกเลยว่าบีบคั้นใจค่ะ และเป็นการอ่านนิยายที่เข้าใจความรู้สึกของตัวละครได้อย่างลึกซึ้งเลย   แอบขุ่นเคืองกับนิสัยของไพร่มนุษย์กลุ่มที่ก่อปัญหา ความเห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบ กดขี่ข่มเอง ความรักสบาย มันมีมาเนิ่นนานแล้วสินะ  คืออ่านแล้วก็สงสัย  ว่าทำไมถึงไม่เลือกการมีชีวิตอยู่อย่างอิสระ หาเช้ากินค่ำ เป็นนายของตัวเองได้ ถึงแม้จะอ้างว่าแผ่นดินนี้มีเธวามาอยู่ด้วยถึง 3 ตน  แต่ แต่ก็แค่ 3 แล้วเป็นเธวาที่มีเมตตาด้วย แต่กลับเลือกที่จะกลับไปอยู่เป็นทาสในแผ่นดินเดิม ถึงแม้จะได้ข้าว ได้เงิน แต่ก็คือเศษเสี้ยว  อยู่อย่างแทบจะไร้ศักดิ์ศรี เพราะเป็นชนชั้นต่ำสุดในแผ่นดิน  ไม่มีสิทธิ์เรียกพื้นที่ส่วนไหนว่าบ้านได้เลย  ไหนจะเรื่องความไม่สำนึกในบุญคุณของเธวาเธมส์อีกล่ะ บอกเลยว่าอ่านไปหงุดหงิดไปกับเหล่าไพร่มนุษย์นี่จริงๆ   ในส่วนความสัมพันธ์ของนาเดียกับฆีตาร์ บางทีก็แอบคาใจนิดๆ ว่ามันก่อเกิดเป็นความรักได้ง่ายดายไปมั้ย ระยะเวลามันสั้นมากเหลือเกิน หรือเราต้องคิดว่ามันคือนิยาย มันคือชะตาฟ้าลิขิตสินะ 5555

โดยรวมของนิยายเรื่องนี้ ถ้าคนมองหานิยายรักหวานแหววของพระนางเราว่าคงยังไม่ใช่ แต่ถ้ามองหาอะไรที่มากกว่านั้น ความรักที่ยิ่งใหญ่ที่มากับความเสียสละเล่มนี้ล่ะที่ตอบโจทย์