ชาติเสือพันธุ์มังกร – ปราณธร

ชาติเสือพันธุ์มังกร – ปราณธร

ไม่ได้อ่านผลงานของปราณธรมานานมาก เพราะที่ผ่านมา อ่านแล้วไม่โดน รู้สึกว่ามันโอเคนะ ไม่ได้แย่หรอก แต่ก็ไม่ว้าว อ่านแล้วเฉยๆ   อ่านไปกี่เรื่องจำไมได้ พอเฉยๆ ก็เลยไม่ได้ติดตามต่อ ไม่ได้ซื้อผลงานเก็บไว้ จนมาเรื่องนี้ “ชาติเสือพันธุ์มังกร”  อ่านรีวิวมาสักพักแล้วพบว่าได้รับคำชมมากมาย หลายคนบอกต่างจากผลงานของปราณธรที่ผ่านมา   เลยขอพิสูจน์หน่อย แต่ก็ซื้อมาดองอยู่พักใหญ่กว่าจะตัดใจหยิบมาอ่านได้ นี่เห็นเพราะจะทำละครนะเลยได้ฤกษ์หยิบมาอ่านซะที 5555

 

 

เรื่อง – ชาติเสือพันธุ์มังกร
ผู้เขียน – ปราณธร
สนพ – คำต่อคำ
จำนวนหน้า – 568
ราคา – 360

 

…เรื่องย่อจากปกหลัง…

 

เมื่อมังกรพลัดถิ่นประกาศศักดาอหังการ ท่ามกลางบุญคุณ ห้วงรัก และแรงแค้น

หลังถูกขับออกจากโรงเรียนนายร้อยตำรวจ ทรงวาด ลูกชาวจีนอพยพ จึงหวนคืนเยาวราชในสภาพของเสือบาดเจ็บ   แต่ด้วยกิจการเดิมของครอบครัวคือโรงน้ำชาและบ่อนใหญ่เป็นอันดับหนึ่ง   อีกทั้งพี่ชายบุญธรรมซึ่งเป็นนายทหารทรงอิทธิพล ยังต้องการเขาในฐานะน้องชายที่จะไม่มีวันหักหลัง   ‘เสือ’ ซึ่งหวังจะทำเพียงค้าข้าว จึงถูกหนามแห่งความกตัญญูเกี่ยวให้เข้าไปพัวพันกับการแก่งแย่งชิงดีจนก้าวขึ้นเป็นเจ้าพ่อเต็มตัว

ทว่าเมื่ออำนาจและเงินตราทำให้สิ่งที่เขาได้มาต้องแลกด้วยเลือดเนื้อและน้ำตาของพี่น้องในเยาวราช และอาจรวมถึงชีวิตของผู้หญิงที่เขารักที่สุด  เสือผู้หยิ่งผยองก็มิอาจทนถูกล่ามไว้ด้วยโซ่บุญคุณ

ถูกหรือผิด รอดหรือตาย ยังไม่รู้ รู้แต่ชาติเสืออย่างเขา เมื่อจะสู้ ย่อมสู้อย่างทระนง  ต่อให้สิ้นชีพ พยัคฆ์จะไม่สิ้นลาย เลือดมังกรจะอยู่ชั่วนิรันดร

 

…หลังอ่าน…

 

นิยายเล่มหนาพอประมาณเลยค่ะ เปิดมาก็เหล่าสมาชิกคนจีนทั้งเรื่อง ช่วงแรกเลยงงๆ สับสนกับชื่อตัวละครอยู่หน่อย แต่อ่านไปสักพักก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง   

เนื้อเรื่องชวนติดตามมากค่ะ การใช้เรื่องราวในประวัติศาสตร์ช่วงปี 2506 มาช่วยเป็นตัวเดินเรื่อง  การสร้างตัวละครสอดแทรกเข้าไปในเหตุการณ์ต่างๆในหน้าประวัติศาสตร์ เป็นไปอย่างน่าสนใจและแนบเนียน  พลอยทำให้เห็นบรรยากาศของเยาวราช แนวความคิดการใช้ชีวิตของผู้คนในยุคนั้น  และยังได้รู้ถึงมุมมองและทัศนของคนไทยที่มีต่อคนจีนที่เข้ามาอยู่ในไทย ได้เห็นการต่อสู้หยัดยืนเพื่อจะมีตัวตนบนผืนแผ่นดินไทยของชาวจีนที่อพยพเข้ามาด้วย  แต่การกีดกันทางสังคมกันในยุคนั้นอ่านแล้วก็ชวนหดหู่กันเล็กๆ

มีหลายช่วงหลายตอนที่อ่านแล้วตึงเครียด การตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง ส่งผลกระทบไม่มากก็น้อย  การตัดสินใจหลายช่วงของทรงวาดชวนให้หวาดหวั่นใจอยู่ไม่น้อย ทุกวิกฤติที่ผ่านเข้ามาอ่านแล้วเหนื่อยใจแทนทรงวาดมากมาย  อ่านแล้วก็รู้สึกสงสารในชะตาของคนคนนึงที่พยายามจะยืนหยัดให้ได้อย่างขาวสะอาด แต่ในโลกแห่งความเป็นจริง มันก็มีหลายสิ่งกระตุ้นให้เค้าต้องก้าวเดินไปบนเส้นทางสีเทา

เนื้อเรื่องโดยรวมมีความเข้มข้น ความเคร่งเครียดแต่ก็แอบมีความหวานเบาๆ ซ่อนอยู่ เมื่อทรงวาด เถ้าแก่เสือ ที่น่าเกรงขามของผู้คนในเยาวราชแอบมีความหวานเล็กๆให้กับเตียงจู ดูน่ารักน่าหยิกดีนะ  บางช่วงบางตอนก็เรียกน้ำตาของคนอ่านได้เหมือนกัน โดยเฉพาะฉากที่เตียงจูถูกคำพูดของทรงวาดทำร้ายจิตใจ และฉากบทสรุปของชีวิตอันรุ่งเรืองของเถ้าแก่เสือ  นึกภาพว่าถ้าเป็นละคร ฉากนี้คงกระชากจิตใจคนดูไม่น้อยเลยทีเดียว

ตอนท้ายของเรื่องมีพูดถึงเหตุการณ์แบ่งพรรคแบ่งพวกของคนไทยกับคนจีน จนเกิดความไม่สงบขึ้น แต่ทุกอย่างยุติลงด้วยพระราชดำรัสของในหลวง ร9 ว่า   ” ไม่มีลูกจีน ลูกแขก หรือ ลูกไทย มีแต่คนไทยทั้งหมด” ฮืออ อ่านแล้วจะร้องไห้ พ่อเราใจดี พ่อรักทุกคน คิดถึงพ่อจัง มีใครเป็นเหมือนเราบ้าง

 

สรุป สมกับที่ได้ยินเสียงร่ำลือมาจริงๆ ว่าเล่มนี้แตกต่างจากผลงานเก่าๆ ของปราณธรไปมาก ดูงานมีพัฒนาการอย่างน่าสนใจ พล็อตดี แถมมีครบทุกรสทุกอารมณ์   หลังจากนี้คงได้หันมามองงานของปราณธรมากขึ้นเลยล่ะ