คดีฆาตกรรมเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ – มินะโตะ คะนะเอะ

คดีฆาตกรรมเจ้าหญิงสโนว์ไวท์  –  มินะโตะ  ตะคะเอะ

 

รู้จักนักเขียนคนนี้ครั้งแรกจากเรื่อง “คำสารภาพ” ดูหนังก่อนจะอ่านหนังสือด้วย อยากบอกว่าเป็นเรื่องที่โคตรเครียดและกดดันอ่ะ ครั้งแรกที่ดูหนัง หนังจบแล้วนั่งเงียบเลย ไปไม่ถูก สตั๊นท์ไปช่วงนึง แล้วให้ใครดูก็เป็นแบบนี้กันหมด ใจคนนี่น่ากลัวจริงๆ  พอมีผลงานเรื่องใหม่ “คดีฆาตกรรมเจ้าหญิงสโนว์ไวท์” ไม่ต้องคิดมากค่ะ ชื่อคนเขียนการันตีแล้ว หยิบมาได้เลย

 

เรื่อง – คดีฆาตกรรมเจ้าหญิงสโนว์ไวท์
ผู้เขียน – มินะโตะ คะนะเอะ
ผู้แปล – กนกวรรณ เกตุชัยมาศ
สนพ – แพรว
จำนวนหน้า – 244
ราคา -189บาท

 

… จากปกหลัง …

นวนิยายเรื่อนี้จะเผยให้คุณได้เห็นความอคติ และความลำเอียงในมโนสำนึกของมนุษย์ รวมถึงความน่ากลัวของมนุษย์ในยุตโซเชียลเน็ตเวิร์คที่กำลังเบ่งบานนี้

มิกิ โนะริโกะ พนักงานสาวแห่งบริษัทเครื่องสำอางแห่งหนึ่งหายตัวไปหลังงานเลี้ยงส่งพนักงานรุ่นพี่ สามวันต่อมาเธอถูกพบเป็นศพโดยมีบาดแผลถูกแทงนับสิบแผลและถูกเผาจนร่างไหม้ดำเป็นตอตะโกในป่าละเมาะกลางหุบเขาชิกะเระ  คดีนี้กลายเป็นข่าวโด่งดังชั่วข้ามคืนจนได้รับฉายาว่า “คดีฆาตกรรมเจ้าหญิงสโนว์ไวท์” ช่วงเวลาเดียวกันนั้นเอง ชิโรโนะ มิกิ พนักงานสาวอีกคนที่ไปร่วมงานเลี้ยงในวันเกิดเหตุได้ลางานกะทันหันและหายตัวไปอย่างน่าสงสัย   

กระทั่ง อะคะโฮะชิ ยูจิ คอลัมนิสต์มือใหม่จากนิตยสารรายสัปดาห์ฉบับหนึ่ง โดดมาทำสกู๊ปพิเศษเกี่ยวกับคดีนี้ หลังจากนั้นคำให้สัมภาษณ์ที่เป็นความลับส่วนตัวของชิโระโนะ มิกิ จากบุคคลใกล้ชิดก็เปิดเปลือยออกสู่สาธารณะชน   จนคุณอาจจินตนาการไม่ออกเลยว่าแม้จะเป็นเพียงแค่คำให้สัมภาษณ์แต่ก็น่ากลัวไม่น้อยกว่าการฆาตกรรมเลยสักนิด

… หลังอ่าน …

เนื้อเรื่องตามเรื่องย่อด้านบนเลยค่ะ เป็นคดีที่เป็นปริศนาว่าสาวสวยประจำบริษัท โนริโกะ ถูกฆ่าโหดอย่างนั้นได้อย่างไร และใครเป็นคนทำ เกี่ยวพันอะไรกับชิโรโนะ พนักงานอีกคนที่ลางานกระทันหันหรือไม่   แต่เรื่องนี้ไม่ได้นำเสนอกระบวนการสืบสวนหาหลักฐานใดๆของตำรวจ วิธีนำเสนอของเรื่องดูแปลกและแตกต่างดีค่ะ คือเป็นการนำเสนอจากมุมมองความคิดของบรรดาเหล่าพยาน หรือคนรอบข้าง คนรู้จักของ ชิโรโนะ กับ ฝั่งโนริโกะ

โดยที่หนังสือจะแบ่งออกเป็น 2 พาร์ท พาร์ทแรกเป็นเหมือนคำสนทนา หรือเป็นจดหมายจากคนรอบข้างและพยาน อ่านแล้วจะงงๆหน่อยในช่วงแรก  เพราะเขียนจากคำพูดจากฝั่งคู่สนทนาของ ยูจิ คอลัมนิสต์จากนิตยสารรายสัปดาห์ ฝ่ายเดียว ไม่ได้มีบทสนทนาโต้ตอบจากตัวคอลัมนิสต์ให้เห็น อ่านอยู่สักพักถึงจะตั้งตัวได้   แถมจบคำบอกเล่าของแต่ละคนแล้ว จะมีเหมือนคำชี้ไปยังพาร์ท 2 อารมณ์เหมือนจะเป็นเชิงอรรถ แต่ก็ไม่ใช่ เพราะพาร์ท 2 จะเป็นเหมือนบทสนทนาจากในเว็บดังเว็บนึง ที่คอลัมนิสต์เล่นอยู่
อารมณ์เหมือนพันทิบ เหมือนบลอกอะไรอย่างนี้ เราต้องอ่านกลับไปกลับมา พาร์ทแรกกับพาร์ทสอง ทำเอามึนๆ เสียเวลาอยู่เหมือนกัน

บทสัมภาษณ์ที่ยูจิไปตามสัมภาษณ์คนเหล่านี้ มีทั้งเพื่อนร่วมงาน รุ่นน้อง เพื่อนเก่า แฟนเก่า คนแถวบ้านเก่า ซึ่งบอกเลยว่าน่ากลัว  คำพูดของคนเหล่านี้สามารถทำให้คนที่ถูกพูดถึงเป็นอะไรก็ได้ คนที่มีอคติก็จะพูดไปแต่ในทางที่ไม่ดี จนแทบอยากจะเชื่อว่าชิโรโนะเป็นฆาตกรจริงๆ   แต่พอได้อ่านของคนที่สนิท ที่ชื่นชอบ ชิโรโนะก็เป็นสาวเรียบร้อยน่าทะนุถนอม มีน้ำใจ น่าคบหาคนนึง  อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่า เราจะเป็นอะไรก็ได้เลยจริงๆ อยู่ที่อคติ และมุมมองของแต่ละคน เราคงต้องปลดปลง เพราะต่อให้ดีแค่ไหน คนไม่ชอบเรายังไงก็มี  แต่พอหลังจากได้อ่านบทสัมภาษณ์ของคนเหล่านี้แล้ว คนอ่านก็ได้แต่เริ่มสงสัยว่าตัวตนจริงๆ ของชิโรโนะจริงๆ เป็นอย่างไรกันแน่ แล้วตอนนี้นางหายไปไหน  บทเฉลยของเรื่องก็ตามมาเมื่อสงสัยจนถึงที่สุด 555 และเมื่อเฉลยก็มีอึ้งค่ะ คนสวยบางทีก็สวยแต่รูป แต่จิตใจบิดเบี้ยวอ่ะ

โดยสรุป เป็นนิยายสืบสวนที่ไม่ได้น่ากลัวค่ะ ไม่สยอง เลือดไม่สาด เล่นกับจิตใจและทัศนคติของคน สะท้อนจิตใจของคน และสะท้อนสังคมยุคโซเชี่ยลเรื่องนึงเลย แอบขัดใจและไม่ชอบตรงมี 2 พาร์ทต้องให้เปิดอ่านข้ามไปมา หน้าหลังนี่แหละ แต่โดยพล็อตอะไรโอเคนะคะ   แต่ถ้าเปรียบเทียบกับเรื่องก่อน “คำสารภาพ” เราแอบชอบเรื่องนั้นมากกว่านะ